എ ഐ കാലത്തെ മാനവികത

ആര്‍ട്ടിഫിഷ്യല്‍ ഇന്റലിജന്‍സിന്റെ യുഗത്തില്‍, വിദ്യാഭ്യാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ പഴയ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെല്ലാം അടിമുടി മാറുകയാണ്. വിവരങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തുവെക്കുകയും, ആവര്‍ത്തന സ്വഭാവമുള്ള ജോലികള്‍ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നതില്‍ മനുഷ്യനേക്കാള്‍ ആയിരം മടങ്ങ് വേഗതയും കൃത്യതയുമുള്ള എഐ സംവിധാനങ്ങള്‍ നമ്മുടെ കണ്‍മുന്നില്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഈ അന്തര്‍വൈജ്ഞാനിക പഠനരീതിക്ക് പ്രധാനമായും രണ്ട് ഗുണഫലങ്ങളുണ്ട്. ഒന്നാമതായി, അത് വ്യത്യസ്ത വിജ്ഞാന മേഖലകളെ തമ്മില്‍ ബന്ധിപ്പിക്കാന്‍ നമ്മുടെ തലച്ചോറിനെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു പ്രത്യേക കോഡിംഗ് ഭാഷയോ, ഒരു സാമ്പത്തിക മാതൃകയോ, ഒരു ശാസ്ത്രവിഷയമോ പോലുള്ള ഒറ്റപ്പെട്ട മേഖലകളില്‍ എഐ അസാമാന്യമായ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടുമ്പോഴും, അവസ്ഥകളെയും പ്രശ്‌നങ്ങളെയും സമഗ്രമായി കാണാനുള്ള കഴിവ് മനുഷ്യന് മാത്രം സ്വന്തമായിത്തന്നെ നിലനില്‍ക്കുന്നു.

ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിലെ കാര്‍ഷിക മേഖലയിലെ ഒരു പ്രശ്‌നം പരിഗണിക്കാം. കാലാവസ്ഥയിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങള്‍ മൂലം വിളകള്‍ക്കുണ്ടാകുന്ന നാശനഷ്ടം കാലാകാലങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ നേരിടുന്ന ഒരു വലിയ പ്രതിസന്ധിയാണ്. ഈ പ്രശ്‌നത്തെ സമീപിക്കാന്‍ ഒരു എഐ മോഡലിന് കഴിഞ്ഞേക്കും. മുന്‍ വര്‍ഷങ്ങളിലെ കാലാവസ്ഥാ ഡാറ്റ, വിളകളുടെ വിവരങ്ങള്‍ എന്നിവ വിശകലനം ചെയ്ത് ചില നിഗമനങ്ങളില്‍ എത്താന്‍ അതിന് കഴിയും. എന്നാല്‍, അന്തര്‍വൈജ്ഞാനികമായി ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്‍ ഈ വിഷയത്തെ കൂടുതല്‍ വിശാലമായി സമീപിക്കും. അവന്‍ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കും, ഒപ്പം കര്‍ഷകരുടെ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും, സര്‍ക്കാര്‍ നയങ്ങളെക്കുറിച്ചും, മണ്ണിന്റെ ഘടനയെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയ വശങ്ങളെക്കുറിച്ചും, വിപണിയുടെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചും ഒരുപോലെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും. സാങ്കേതികവിദ്യ, സാമൂഹ്യശാസ്ത്രം, സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം, കാര്‍ഷികശാസ്ത്രം എന്നിങ്ങനെ പല മേഖലകളില്‍ നിന്നുള്ള അറിവുകളെ സമന്വയിപ്പിച്ച്, പ്രായോഗികവും മനുഷ്യത്വപരവുമായ ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്താന്‍ അവന് സാധിക്കും. ഇതാണ് ഡാറ്റാ പ്രോസസ്സിംഗും ജ്ഞാനവും തമ്മിലുള്ള അടിസ്ഥാനപരമായ വ്യത്യാസം. എഐക്ക് വിവരങ്ങള്‍ നല്‍കാന്‍ കഴിയും, എന്നാല്‍ ആ വിവരങ്ങളെ അനുഭവങ്ങളുമായി ചേര്‍ത്തുവെച്ച് ശരിയായ തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ ജ്ഞാനമുള്ള ഒരു മനസ്സിന് മാത്രമേ കഴിയൂ.

ദി ക്രിട്ടിക് ഫേസ് ബുക്ക് പേജ് ലൈക്ക് ചെയ്യുക

രണ്ടാമതായി, ഈ പഠനരീതി ‘അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളില്‍ ഊന്നിയുള്ള ചിന്ത’ (first principles thinking) എന്ന മനോഭാവം വളര്‍ത്തിയെടുക്കുന്നു. ഏതൊരു സങ്കീര്‍ണ്ണമായ പ്രശ്‌നത്തെയും അതിന്റെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ ഘടകങ്ങളായി വിഭജിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്ന രീതിയാണിത്. സാങ്കേതികവിദ്യ അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഇന്ന് നാം ഉപയോഗിക്കുന്ന എഐ ഉപകരണങ്ങളായിരിക്കില്ല നാളെ നിലവിലുണ്ടാവുക. ഒരു പ്രത്യേക സോഫ്റ്റ്വെയര്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ മാത്രം പഠിച്ച ഒരാള്‍ക്ക്, ആ സോഫ്റ്റ്വെയര്‍ അപ്രസക്തമാകുമ്പോള്‍ പിടിച്ചുനില്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞെന്നുവരില്ല. എന്നാല്‍, ശാസ്ത്രത്തിന്റെയും, മനുഷ്യ സ്വഭാവത്തിന്റെയും, രാഷ്ട്രീയ-സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥകളുടെയും അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാള്‍ക്ക് ഏത് പുതിയ സാങ്കേതിക മാറ്റത്തോടും എളുപ്പത്തില്‍ പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ സാധിക്കും.

ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു പ്രത്യേക കോഡിംഗ് ഭാഷ പഠിക്കുന്നതിനപ്പുറം, കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളും അല്‍ഗോരിതങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തന രീതികളും മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാള്‍ക്ക് പുതിയ ഏത് കോഡിംഗ് ഭാഷയും വേഗത്തില്‍ പഠിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയും. അതുപോലെ, സാഹിത്യവും തത്ത്വചിന്തയും പഠിച്ച ഒരാള്‍ക്ക്, മനുഷ്യന്റെ വികാരങ്ങളെയും ചിന്തകളെയും സ്വാധീനിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് അടിസ്ഥാനപരമായി അറിയാം. ഈ അറിവ്, ഭാവിയില്‍ ഏത് തരം വിപണന തന്ത്രം രൂപപ്പെടുത്താനും, അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു പുതിയ ഉല്‍പ്പന്നം രൂപകല്‍പ്പന ചെയ്യാനും അയാള്‍ക്ക് സഹായകമാകും. ഇത്തരത്തില്‍, മാറുന്ന ലോകത്ത് കാലിടറാതെ നില്‍ക്കാനുള്ള ബൗദ്ധികമായ അടിത്തറ നല്‍കുന്നത് അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളിലുള്ള ഈ ധാരണയാണ്.

കേരളത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസ ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാല്‍, ശാസ്ത്ര-സാങ്കേതിക വിഷയങ്ങള്‍ക്കും, എഞ്ചിനീയറിംഗ്, മെഡിസിന്‍ പോലുള്ള പ്രൊഫഷണല്‍ കോഴ്‌സുകള്‍ക്കും നാം നല്‍കിയ പ്രാധാന്യം വളരെ വലുതാണ്. ഇത് നമുക്ക് ഒരുപാട് നേട്ടങ്ങള്‍ സമ്മാനിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍, ഈ പ്രക്രിയയില്‍ മാനവിക വിഷയങ്ങളും (liberal arts) സാമൂഹ്യ ശാസ്ത്രവും പലപ്പോഴും രണ്ടാംകിട വിഷയങ്ങളായി തഴയപ്പെട്ടു. ഒരു എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്‍ത്ഥി കവിത ആസ്വദിക്കേണ്ടതില്ലെന്നോ, ഒരു സാഹിത്യ വിദ്യാര്‍ത്ഥി സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങള്‍ അറിയേണ്ടതില്ലെന്നോ ഉള്ള ഒരു പൊതുബോധം ഇവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു. എന്നാല്‍ പുതിയ കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്നത് സാങ്കേതികമായി കഴിവുള്ളവരും അതേസമയം ബൗദ്ധികമായി സന്തുലിതരുമായ വ്യക്തികളെയാണ് എന്ന തോന്നല്‍ പരക്കെയുണ്ട്. എന്നാല്‍ ആഴത്തിലുള്ള വിഷയജ്ഞാനത്തോടൊപ്പം, വിമര്‍ശനാത്മകമായി ചിന്തിക്കാനും, ശരിയായ വിവേചനബുദ്ധിയോടെ തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാനും കഴിവുള്ള ഒരു തലമുറയെയാണ് നമുക്ക് വേണ്ടത്. ലോകോത്തര സര്‍വ്വകലാശാലകളില്‍ ഈ അന്തര്‍വൈജ്ഞാനിക പഠനരീതിക്ക് വലിയ പ്രചാരമാണുള്ളത്. എന്നാല്‍ ഇന്ത്യയില്‍, വിശേഷിച്ച് നമ്മുടെ സംസ്ഥാനത്തെ സര്‍വ്വകലാശാലകളില്‍, ഇത് ഇപ്പോഴും ശൈശവാവസ്ഥയിലാണ്. കര്‍ക്കശമായ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റ് അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ട്, പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാത്ത തുരുത്തുകളായി നമ്മുടെ പഠനം തുടരുന്നു.

മാറുന്ന ലോക സാഹചര്യങ്ങളില്‍, വിദേശ സര്‍വ്വകലാശാലകളെ ആശ്രയിക്കാതെ, ഇന്ത്യയില്‍ തന്നെ ലോകോത്തര വിദ്യാഭ്യാസം നേടാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും നമുക്കിടയിലുണ്ട്. അവര്‍ സ്വാഭാവികമായും എഐ യുഗത്തിന് അനുയോജ്യമായ, ആഗോള പ്രസക്തിയുള്ള ഈ പുതിയ പഠനരീതികള്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളെ തേടിപ്പോകും. ഈ അവസരം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ മാറേണ്ടതുണ്ട്.

ഇതിനോടകം തന്നെ ഇന്ത്യന്‍ സര്‍വ്വകലാശാലകളിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ അവരുടെ പഠനാവശ്യങ്ങള്‍ക്കും, ഗവേഷണങ്ങള്‍ക്കും, സര്‍ഗ്ഗാത്മകമായ പ്രോജക്റ്റുകള്‍ക്കുമായി എഐ ടൂളുകള്‍ വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇത് വിദ്യാഭ്യാസത്തിലെ എഐയുടെ സാധ്യതകളെയും അതേസമയം അപകടങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള ഗൗരവമായ ചര്‍ച്ചകള്‍ക്ക് വഴിതുറക്കുന്നു. ഒരു വശത്ത്, വിവരങ്ങള്‍ വേഗത്തില്‍ കണ്ടെത്താനും, ആശയങ്ങള്‍ ചിട്ടപ്പെടുത്താനും, പഠന പ്രക്രിയ കൂടുതല്‍ കാര്യക്ഷമമാക്കാനും എഐക്ക് കഴിയും. എന്നാല്‍ മറുവശത്ത്, ഇത് മൗലികത, പക്ഷപാതം, ബൗദ്ധികമായ സത്യസന്ധത എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ധാരാളം ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ എഐ ഉപയോഗിക്കാന്‍ പഠിക്കുന്നതോടൊപ്പം, എഐയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനും പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതിന്റെ പരിമിതികളെക്കുറിച്ചും, അതിലെ പക്ഷപാതങ്ങളെക്കുറിച്ചും, അതിന്റെ ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍ പാലിക്കേണ്ട ധാര്‍മ്മികമായ അതിര്‍വരമ്പുകളെക്കുറിച്ചും അവര്‍ ബോധവാന്മാരാകണം. ഈ അടിസ്ഥാനപരമായ ധാരണയില്ലാതെ, ധാര്‍മ്മിക ബോധമില്ലാത്ത സാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധരെ സൃഷ്ടിക്കുന്നത് വലിയ ദോഷംചെയ്യും.

ദി ക്രിട്ടിക് യു ട്യൂബ് ചാനല്‍ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യുക

ഇവിടെയാണ് മാനവിക വിഷയങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ലിബറല്‍ ആര്‍ട്‌സ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പ്രസക്തിയേറുന്നത്. തത്ത്വചിന്ത, ചരിത്രം, ശാസ്ത്രീയവും ഗണിതപരവുമായ ചിന്താരീതികള്‍ എന്നിവയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ ഈ പഠനരീതി, ഒരു വ്യക്തിയുടെ ധാര്‍മ്മിക ഭാവനയെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതില്‍ നിര്‍ണ്ണായക പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. കേവലം ഉത്തരങ്ങള്‍ മനഃപാഠമാക്കുന്നതിന് പകരം, കൂടുതല്‍ മൂര്‍ച്ചയുള്ളതും അര്‍ത്ഥവത്തായതുമായ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കാന്‍ അത് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു അല്‍ഗോരിതം എങ്ങനെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം പഠിക്കുന്നതിന് പകരം, ലിബറല്‍ ആര്‍ട്‌സ് വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥി ഒരുപക്ഷേ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കാം: ‘ഈ അല്‍ഗോരിതത്തെ പരിശീലിപ്പിക്കാന്‍ ആരുടെ ഡാറ്റയാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്? അതില്‍ എന്തെല്ലാം പക്ഷപാതങ്ങള്‍ കടന്നുകൂടാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്? ഈ അല്‍ഗോരിതം സമൂഹത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുമോ?’ ഇത്തരത്തിലുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കാന്‍ കഴിയണമെങ്കില്‍ സാങ്കേതിക പരിജ്ഞാനം മാത്രം മതിയാവില്ല. അതിന് ചരിത്രബോധവും, സാമൂഹികാവബോധവും, ധാര്‍മ്മികമായ കാഴ്ചപ്പാടും ആവശ്യമാണ്. ഈ വിദ്യാഭ്യാസം നമ്മെ വിനയം പഠിപ്പിക്കുന്നു, മനുഷ്യന്റെ ചിന്തകളുടെയും പ്രവൃത്തികളുടെയും സങ്കീര്‍ണ്ണതയെക്കുറിച്ച് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു, വലിയ ശക്തിക്ക് വലിയ ഉത്തരവാദിത്തം ആവശ്യമാണെന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഭാവിയിലെ തൊഴില്‍ ജീവനക്കാരെ മാത്രമല്ല, എഐയെ ഉത്തരവാദിത്തത്തോടെ ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള പൗരന്മാരെയും, ധാര്‍മ്മിക ബോധമുള്ള തലമുറയെയും ആണ് ഈ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായം വാര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. കേരളം പോലൊരു സമൂഹം അതിന്റെ അടുത്ത ഘട്ടത്തിലേക്കുള്ള കുതിപ്പിന് തയ്യാറെടുക്കുമ്പോള്‍, നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായം ഈ പുതിയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാന്‍ തയ്യാറാകേണ്ടതുണ്ട്. ശാസ്ത്രത്തിലും സാങ്കേതികവിദ്യയിലുമുള്ള നമ്മുടെ കരുത്ത് നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെ, മാനവിക വിഷയങ്ങളുടെ ജ്ഞാനവും ഉള്‍ക്കാഴ്ചയും കൊണ്ട് അതിനെ സമ്പന്നമാക്കുകയാണ് വേണ്ടത്. കാരണം, ഭാവിയുടെ ലോകം നിര്‍മ്മിക്കുന്നത് സാങ്കേതികവിദ്യകൈമുതലായുള്ളവര്‍ മാത്രമല്ല മറിച്ച് ഉള്ളില്‍ മനുഷ്യത്വവും, ചിന്തയില്‍ വിവേകവുമുള്ളവരായിരിക്കും.

ഞങ്ങളുടെ ഫേസ്ബുക് പേജ് ലൈക് ചെയ്യൂ..